Artur Szpilka (ur. 12 kwietnia 1989 w Wieliczce) – polski bokser występujący w kategorii junior ciężkiej.

Kariera zawodowa

Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]

Jako nastolatek trenował różne dyscypliny sportowe, m.in. karate i kung-fu. W wieku ok. 12–13 lat krótkotrwale uczęszczał na zajęcia bokserskie w klubie Górnik Wieliczka. Ponownie do tej dyscypliny i wyczynowego uprawiania pięściarstwa trafił po kilku latach, wówczas był chuliganem identyfikującym się z klubem Wisła Kraków (jak sam przyznał nie interesowały go mecze piłkarskie) i brał udział w tzw. ustawkach – umówionych przez uczestników nielegalnych bójkach pomiędzy zwaśnionymi pseudokibicami. Przypadkowo w chwili konfrontacji z kibicem lokalnego rywala – Cracovii, trener boksu z Wieliczki Włodzimierz Ćwierz zaproponował obu rywalom starcie w ringu. Szkoleniowiec, który wcześniej znał i ćwiczył Szpilkę w jego pierwszym epizodzie z boksem, po raz drugi został jego trenerem i wychowawcą w tej dyscyplinie.

Jako 19-latek sięgnął po amatorskie mistrzostwo Polski wagi ciężkiej w zawodach rozgrywanych w Dąbrowie Górniczej, wygrywając w finale z Mariuszem Welcem. Ponadto m.in. wygrał turniej O Złotą Rękawicę Wisły, zdobył wicemistrzostwo Europy kadetów, osiągnął ćwierćfinał mistrzostw świata juniorów, mistrzostwo Polski seniorów.

2008–2011

W lutym 2008 nie zdołał uzyskać kwalifikacji na turniej bokserski letnich Igrzysk Olimpijskich 2008 w Pekinie. Po tym niepowodzeniu podpisał kontrakt zawodowy. Pierwsze pięć zawodowych walk stoczył w kategorii junior ciężkiej (do 91 kg). W październiku 2009 r. miał stoczyć kolejny pojedynek z Wojciechem Bartnikiem, ale 23 października podczas oficjalnego ważenia został zatrzymany, a następnie osadzony w zakładzie karnym w Tarnowie, gdyż uprawomocnił się wyrok 18 miesięcy pozbawienia wolności za pobicie.

Po wyjściu z zakładu karnego przeszedł do kategorii ciężkiej. 25 czerwca 2011, podczas „Wojak Boxing Night” stoczył swoją pierwszą walkę w wadze ciężkiej, wygrywając błyskawicznie w pierwszej rundzie przez nokaut. Podpisał kontrakt zawodowy z grupą Bullit KnockOut Promotions. W kolejnej swojej walce ponownie wygrał przez nokaut w pierwszej rundzie. 15 października 2011, podczas kolejnej gali „Wojak Boxing Night” w Katowicach, pokonał Owena Becka przez techniczny nokaut po trzeciej rundzie pojedynku.

5 listopada 2011 Szpilka stoczył pojedynek z Amerykaninem Davidem Saulsberrym. Mimo że Polak w pierwszej rundzie, po raz pierwszy w zawodowej karierze, był liczony, to w drugim starciu znokautował swojego przeciwnika^[12]. Tuż po tej walce Szpilka został po raz pierwszy uwzględniony w rankingu federacji WBC, gdzie sklasyfikowano go na 33. pozycji^[13].

W listopadzie 2011 bokser poddał się operacji lewej dłoni. Na 3 lutego 2012 zakontraktowano kolejną walkę w Stanach Zjednoczonych, a rywalem Szpilki miał zostać Terrance „Big Jim” Marbra, jednak walka została przesunięta ze względu na problemy z lokalizacją gali i ostatecznie odbyła się 24 marca 2012 podczas gali „Heavyweight Regeneration”. Szpilka odniósł w niej błyskawiczne zwycięstwo przez techniczny nokaut w pierwszej rundzie pojedynku.

2012–2014

 

Szpilka (po prawej) w walce z Jameelem McCline'em, 30 czerwca 2012

Pod koniec marca 2012 menadżer boksera, Andrzej Wasilewski poinformował, że Szpilka będzie sparingpartnerem dla mistrza świata, Wołodymyra Kłyczko w czerwcu 2012. Pod koniec maja 2012 sparingi zostały odwołane w związku z planowanymi dwiema walkami Szpilki w tym samym miesiącu.

Po wygranej walce 2 czerwca 2012 z Argentyńczykiem Gonzalo Omarem Basile i zdobyciu dwóch pierwszych zawodowych pasów: „Silver WBC Youth” i „Silver WBC Baltic” awansował z 36. na 25. pozycję w rankingu WBC. W rankingach WBA, WBO i IBF nie jest sklasyfikowany.

1 lutego 2013 Artur Szpilka pokonał Mike’a Mollo, mimo że w pierwszej oraz czwartej rundzie Polak zaliczył nokdaun. W piątym starciu sędzia odebrał Amerykaninowi punkt za pchanie rywala. Piętnaście sekund przed końcem szóstej rundy, Szpilka znokautował przeciwnika. Zaplanowana pierwotnie na 23 lutego, a zatem trzy tygodnie później, walka z Krzysztofem Zimnochem podczas gali „Polsat Boxing Night II”, została następnie odwołana z uwagi na zbyt krótki czas potrzebny na odpoczynek dla Szpilki. 20 kwietnia 2013 w Hali Podpromie w Rzeszowie pokonał Ukraińca Tarasa Bidenkę, w wyniku poddania walki, na skutek kontuzji kolana Ukraińca. 15 czerwca 2013 Szpilka pokonał Briana Minto jednogłośnie na punkty, stosunkiem 98:92, 100:90 oraz 98:93. Stawką pojedynku był tymczasowy pas WBC Baltic. 16 sierpnia 2013 Szpilka wygrał rewanżową walkę z Mikiem Mollo przez techniczny nokaut w piątej rundzie.

25 stycznia 2014 Szpilka poniósł pierwszą porażkę w zawodowej karierze, gdy w nowojorskiej hali Madison Square Garden uległ Bryantowi Jenningsowi przez techniczny nokaut w dziesiątej rundzie pojedynku. Gaża Szpilki za tę walkę wyniosła 100 tys. dolarów. 8 listopada 2014 Artur Szpilka jednogłośną decyzją sędziów zwyciężył z Tomaszem Adamkiem na gali boksu w Krakowie („Polsat Boxing Night III”). Gaża Szpilki za tę walkę wyniosła 425 tysięcy złotych.

2015–2020

W styczniu 2015 Szpilka podpisał kontrakt z Alem Haymonem, a nowym trenerem pięściarza został Ronnie Shields. 24 kwietnia 2015 w Chicago znokautował w drugiej rundzie Amerykanina Ty Cobba (18-7, 10 KO). 12 czerwca 2015 w Chicago wygrał przez techniczną decyzję sędziów w trzeciej rundzie z Amerykaninem Manuelem Quezadem (29-10, 18 KO). 14 sierpnia 2015 na gali w Newark pokonał przez techniczną decyzję sędziów w trzeciej rundzie Kubańczyka Yasmany Consuegrę (17-2, 14 KO).

16 stycznia 2016 w walce o pas WBC mistrza świata wagi ciężkiej został ciężko znokautowany w 9. rundzie przez mistrza – Deontaya Wildera, opuścił ring na noszach, po czym trafił do szpitala na badania lekarskie.

15 lipca 2017 w Nowym Jorku doszło do walki Szpilki z polsko-amerykańskim pięściarzem Adamem Kownackim reprezentującym Rzeczpospolitą Polską . W powrocie na ring po półtorarocznej przerwie był faworytem. W czwartej rundzie padł na deski, po czym wstał, ale Kownacki zasypał go gradem ciosów, a sędzia przerwał pojedynek. Wkrótce potem, w sierpniu 2017 przeszedł operację kontuzjowanej ręki, a zabieg był przeprowadzony przez prof. Igora Rosello, który operował rękę Roberta Kubicy po jego wypadku.

W międzyczasie pięściarz zaczął rozważać walkę w MMA, co potwierdził podczas gali KSW 41. W trakcie tego wydarzenia Tomasz Oświeciński pokonał Pawła "Popka" Mikołajuwa, a po walce wyzwał na kolejny pojedynek Szpilkę. Ten z kolei szybko zareagował, wszedł do klatki i powalił siedzącego na krzesełku Oświecińskiego, wobec czego interweniować musiała ochrona. Zamiary boksera oraz jego postawę ostro krytykował promotor Andrzej Wasilewski.

Niespełna rok później, 25 maja 2018 w pojedynku podczas Narodowej Gali Boksu, zorganizowanej na Stadionie Narodowym w Warszawie pokonał jednogłośną decyzją sędziów Dominicka Guinna, który po walce ogłosił zakończenie kariery. 10 listopada 2018 w Gliwicach pokonał niejednogłośnie na punkty Mariusza Wacha; w tej walce był prowadzony przez trenera Andrzeja Gmitruka, który 10 dni później poniósł śmierć

20 lipca 2019 został znokautowany w drugiej rundzie przez Derecka Chisorę (31-9, 22 KO) na gali w londyńskiej O2 Arenie. Pojedynek był zakontraktowany na dziesięć rund.

26 października 2019 roku w Sosnowcu znokautował w pierwszej rundzie Włocha Fabio Tuiacha (29-7, 16 KO). Po pojedynku ogłosił powrót do kategorii junior ciężkiej.